Szczegółowe przyporządkowanie rodzaju hydroizolacji w zależności od rodzaju obciążenia wodą i rodzaju gruntu w jakim posadowiona jest budowla
Znowelizowana norma DIN 18195 wprowadza zmiany w określaniu obciążeń wodą Istotną zmianą jest przeniesienie przypadku obciążenia wodą infiltracyjną w otoczeniu gruntu słabo przepuszczalnego, ale z działającym wokół budowli drenażem do części 4 normy, dotyczącej obciążeń budowli wilgotnością gruntu oraz niespiętrzającą się wodą infiltracyjną.

Ta zmiana wyeliminowała występującą dotychczas sprzeczność omawianej normy z istniejącą normą DIN 4095 zajmującą się planowaniem, wymiarowaniem wykonawstwem drenaży. Ponadto, w części 6 normy dotyczącej wody działającej na budowlę pod ciśnieniem wprowadzono rozróżnienie między obciążeniem hydrostatycznym wywieranym przez ustalony (stały) poziom wody gruntowej a obciążeniem wodą infiltracyjną zatrzymywaną czasowo przez trudno przepuszczalny grunt.


Przygotowanie podłoża

  Ważnym czynnikiem, który decyduje o skuteczności hydroizolacji wykonanych z KBM jest przygotowanie podłoża. Temu zagadnieniu poświęcona jest między innymi część 3 znowelizowanej normy DIN 18195. Sprecyzowane są w niej wymagania dotyczące podłoża. I tak:
  • izolowane powierzchnie budowli muszą być trwałe, niezmrożone, wolne odszkodliwych zanieczyszczeń, otwarte spoiny lub nie zamknięte zagłębienia większe niż 5 mm należy wypełnićzaprawą;
  • nierówności, otwarte spoiny do 5 mm lub porowate materiały budowlane powinnyzostać zamknięte bądź wyrównane. Można to zrobić korzystając z materiałuprzewidzianego do wykonania izolacji;
  • krawędzie muszą być sfazowane, a pachwiny wyokrąglone. W wypadkudwuskładnikowych grubowarstwowych powłok bitumicznych modyfikowanych worzywem sztucznym, wyokrąglenie może nastąpić grubowarstwowym powłokowym materiałem bitumicznym modyfikowanym tworzywem sztucznym, o ile producent to dopuszcza.

Nakładanie grubowarstwowych powłok bitumicznych

Ogólny opis stosowania powłok KBM podany został w rozdziałach 5.4.1. do 5.4.3. części 3 normy DIN 18195. Uszczegółowieniem opisu są podawane przez producentów informacje w kartach technicznych poszczególnych materiałów. Generalnie, w wypadku stosowania modyfikowanych tworzywem sztucznym bitumicznych powłok grubowarstwowych podłoże należy zagruntować. Można z tego zrezygnować tylko, gdy uwarunkowane jest to systemowo.

  KBM, w zależności od konsystencji, nanosi przez szpachlowanie lub natryskiwanie w co najmniej dwóch procesach roboczych. Zależnie od obciążenia izolacja może być z wkładką wzmacniającą lub bez niej. Warstwa izolacji powinna być układana równomiernie, a jej grubość musi być jednakowa w każdym miejscu. Dopuszcza się ewentualne wahania grubości, ale w żadnym miejscu nie może zejść poniżej przepisowej minimalnej grubości warstwy suchej. Każdy producent ma obowiązek podawać wymaganą grubość warstwy nakładanej w stanie świeżym. W żadnym miejscu grubość ta nie może być przekroczona o ponad 100% w stosunku do grubości normowej.

Obowiązek kontroli

  W odniesieniu do grubowarstwowych powłok bitumicznych (KBM) znowelizowana norma nakłada na wykonawcę obowiązek kontroli grubości warstwy izolacji. Kontrola powinna następować w stanie świeżym - co najmniej 20 pomiarów na obiekt, względnie co najmniej 20 pomiarów na 100 m². Rozkład punktów pomiaru winien być diagonalny. W zależności od warunków konstrukcyjno-budowlanych gęstość punktów pomiarowych – na przykład w obrębie przeniknięć, przejść, przyłączy – należy zwiększyć. Przy dwóch nanoszeniach z wkładką wzmacniającą obie grubości warstw należy kontrolować oddzielnie. Sprawdzenie całkowitego wyschnięcia obu warstw musi nastąpić na próbce referencyjnej metodą
niszczącą.

cache_21987483_1jpgcache_15296231_1pngcache_21974976jpg

cache_22307388png